Wanneer alles wat je doet uitmaakt, en elke keer dat je boodschappen doet, het jouw dierbaar persoon de dood zou kunnen brengen, verandert er iets in de manier waarop jij je door de wereld beweegt. Wanneer iemand je pijn doet, verandert er iets in de manier waarop jij je door de wereld beweegt.

De installatie ‘Who am I after this? Who am I now? – Suzy Daal’ verkent de paradox van het leven in deze periode, mijn leven in het bijzonder. Dit werk creëert een gevoel van veiligheid op een schilderachtige manier. Een gevoel dat ik eigenlijk altijd hunker maar in ‘t bijzonder nu zo nodig heb. Aan de andere kant zoek ik het landschap op in dat wat ik zie, met mijn blik op het verre, de horizon. Ik wil hier weg maar ook weer niet. Ik kijk uit het raam en voel mij gevangen. Ik wil vrijheid maar alleen maar zolang ik hierdoor mijn ‘thuis’ niet verlies. Ik kan er slecht mee om gaan dat dingen vergankelijk zijn, maar ik kan ook slecht tegen het constante. Mijn afstudeerwerk neemt je mee in het discomfort van persoonlijke transformatie. Het is een zelfportret, het is confronterend en het is de eerste stap. ‘Suzy Daal’ is een woordspeling, ‘suïcidaal’ – ‘Suzy Daal’. Het is ruw, persoonlijk en de tijdelijke zelf-emancipatie van dat gevoel.

De benodigde gebruikte materialen en technieken voor de installatie ‘Who am I after this? Who am I now? – Suzy Daal’ passen bij deze paradox. De ‘vrijheid’ om meerdere materialen en technieken te gebruiken en combineren kwam voort uit mijn eerder benoemde onvrede. Niet alles kan vanuit huis of überhaupt. De installatie is dus een weerspiegeling van wat er mogelijk is, voor het leven, voor de mens. Wij moeten maar blijven leren en groeien.

Inhoudelijk, houd ik mij bezig met sociaal maatschappelijke onderwerpen (zoals intersectioneel feminisme), vaak zijn dit onderwerpen die mij persoonlijk raken.